wat wil ik nu echt

Ik voel me eigenlijk al een paar weken niet echt top fit. Een aantal keer gewoon te laat naar bed gegaan, zorgde ervoor dat ik me een week moe en futloos voel. Verder ben ik net als elke Nederlander op het moment het koude en gladde weer helemaal zat. Ik kan niet zovaak fietsen als ik wil en ook kanoen kan niet als de sloot vol met ijs ligt. Al met al voel ik me dus gefrustreerd en futloos, maar de lente komt eraan. Op het moment ben ik druk aan het plannen welke wedstrijden ik wil doen dit voorjaar (zowel hardlopen als kanoen) en hoevaak ik hiervoor wil trainen en vooral hoe krijg ik dat allemaal in een zeven dagen tellende week gepropt.

De planning voor de komende maanden is op sport gebied zo druk dat ik me eigenlijk onmogelijk echt goed kan voorbereiden op de geplande wedstrijden. Twee keer per week kanoen (het ijs is nu bijna weg), drie keer in de week hardlopen en natuurlijk twee keer in de week kanoles geven. Voor mij is het altijd even een terleurstelling als blijkt dat mijn vaak veel te abiteuse plannen niet mogelijk zijn. Maar als ik uiteindelijk na een dag of wat vechten met mezelf knopen heb doorgehakt en keuzes heb gemaakt voelt dat ook wel weer erg bevrijdend. Afgelopen donderdag was het dan zover, het gevecht had zijn hoogte punt en uiteindelijk kwamen daar de verlossende beslissingen.

Ik heb mijn zinnen echt gezet op de 10 km in mei. Het gaat best goed met trainen, elke week een klein stukje beter. Maar het gaat niet hard en een derde keer in de week hardlopen is voor mijn gevoel echt noodzakelijk om nog een kans te maken om de 10 km tot een goed einde te brengen. Ik heb dus uiteindelijk besloten dat ik het kanoen (mijn echte passie) tot half mei op een iets lager pitje moet zetten.

Verder heb ik besloten om in maart mee te doen aan een start to run workshop. Ik hoop hiermee mijn kennis, techniek en hardlopen een beter fundament te geven. Ik ga nu met nieuw enthousiastme en een goed gevoel de lente in. Laat de 10 km maar komen