Tot eind november ging het erg goed met mijn gevecht tegen de kilo's. Door veel te sporten, gezond te eten en vooral zo min mogelijk suikers te eten ben ik ongeveer 5 kilo afgevallen in de laatste 4 maanden. Natuurlijk was het best lastig maar het gaat langzaam maar zeker de goede kant op.
Helaas is hier begin december een halt in gekomen. Marsepein, pepernoten, taai-taai, chocolade letters en gevuld speculaas zijn in de weg komen te staan van mijn dalend gewicht. Erg frustrerend maar goed zo gaat dat rond sinterklaas. Nadat afgelopen weekend de laatste resten van het sinterklaas snoepgoed overal om mij heen (thuis, op het werk enz.) waren verdwenen, had ik de hoop de laatste twee weken voor de kerst weer een beetje op mijn eten te kunnen letten. Maar helaas die hoop was al binnen en dag vervlogen. Afgelopen maandag zaten er al kerstkransjes in de boom op het werk (die wordt bijna dagelijks bijgevuld)en ook thuis hebben de kransjes hun intreden al gedaan.
Wat is het toch met die gezellige feestdagen en eten. Waarom zijn deze twee altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden. Al sinds ik mij kan herinneren horen lekker eten en snoepgoed bij de donkere dagen van december. Bij mij gaat er dan ook geen Sinterklaas feest voorbij zonder dat ik marsepein, pepernoten, taai-taai, chocolade letters en gevuld speculaas heb gegeten. Het voelt gewoonweg niet compleet zonder dit snoepgoed. Helaas voor mij geldt voor de kerst hetzelfde.
Het zou voor mij en waarschijnlijk veel anderen toch een stuk makkelijker zijn als we in ons hoofd de koppeling tussen eten en gezelligheid los kunnen maken. Als we niet zo nodig die kerstkransjes bij de thee willen hebben en ons niet zo nodig zouden willen opzadelen met twee grote kerstdiners en dito ontbijt sessies.
Mijn goede voornemen voor de komende drie weken is minder eten van al het lekkers dat langs zal komen. Het zal lastig worden maar wel noodzakelijk als ik niet al het harde werken van de maanden ervoor teniet wil doen.
woensdag 16 december 2009
zondag 13 december 2009
to run or not to run ...
Trainen voor een halve marathon is een kwestie van prioriteiten stellen.
Dit geldt eigenlijk voor elk doel dat je jezelf stelt op welk vlak dan ook. Er is een periode in mijn leven geweest waarbij ik, als ik een doel voor ogen had, alles opzij kon zetten voor dat doel. Dat is een geweldig gevoel en zo'n houding geeft vaak de beste resultaten.
Nu zo'n 10 jaar verder ligt het allemaal toch wat anders. Ik heb een leuke vriend, een andere sport (kanoën) en tig andere dingen waar ik graag tijd in wil stoppen. Dan is tijd vrij maken om te trainen voor de halve marathon nog best lastig. Al vrij snel nadat ik mij zelf als doel had gesteld in mei de halve marathon te lopen stuitte ik op een intern conflict waarbij het beoogde trainingsschema niet overeen kwam met de tijd ik ik kon vrijmaken voor het hardlopen, oei.
Op dat moment kun je je twee dingen gaan afvragen:
- Is het doel wel echt zo belangrijk voor mij?
- Is het doel dan eigenlijk wel zo reëel?
Voor mij waren de antwoorden op beide vragen in eerste instantie gewoon ja. Natuurlijk wil ik graag die halve marathon lopen en ik was ook nog steeds van mening dat het mogelijk was. Toch kwamen er wat meer nuances in toen ik wat beter en vooral eerlijker ging kijken naar deze twee vragen.
Nog een aantal vragen die ik mezelf heb gesteld en die uiteindelijk een duidelijker beeld gaven:
- Waarom wil ik dit eigenlijk?
(voor mij begon dit allemaal door een soort weddenschap met wat collega's)
- Wat zou ik er allemaal voor op willen geven?
(niet mijn relatie, niet het kanoën en stiekem ook niet tal van andere dingen waar ongemerkt veel tijd in gaat zitten.)
- Wat is nu eigenlijk het onderliggende (echte) doel?
(weer gaan hardlopen en in mei tijdens de Leiden marathon een afstand zonder grote problemen uitlopen)
Uiteindelijk heb ik besloten dat het lopen van de halve marathon in mei op zich niet het doel moet zijn. Het wordt erg lastig dit doel te behalen als ik daar niet de trainingsuren ik wil stoppen die waarschijnlijk noodzakelijk zijn. Hierdoor zou het innerlijke conflict blijven bestaan en dit staat de motivatie erg in de weg. Ik richt met nog steeds op de halve marathon maar als over een paar maanden blijkt dat dat toch niet haalbaar is heb ik daar op het moment vrede mee.
Ik ben gaan trainen met een vaste datum waarop ik het doel wil bereiken (16 mei), maar het de afstand die ik dan zal lopen nog opgelaten. Dit lijkt een wat softe benadering voor het zetten van een grote prestatie, maar op het moment is dit wel de benadering die het best bij mij past.
Dit geldt eigenlijk voor elk doel dat je jezelf stelt op welk vlak dan ook. Er is een periode in mijn leven geweest waarbij ik, als ik een doel voor ogen had, alles opzij kon zetten voor dat doel. Dat is een geweldig gevoel en zo'n houding geeft vaak de beste resultaten.
Nu zo'n 10 jaar verder ligt het allemaal toch wat anders. Ik heb een leuke vriend, een andere sport (kanoën) en tig andere dingen waar ik graag tijd in wil stoppen. Dan is tijd vrij maken om te trainen voor de halve marathon nog best lastig. Al vrij snel nadat ik mij zelf als doel had gesteld in mei de halve marathon te lopen stuitte ik op een intern conflict waarbij het beoogde trainingsschema niet overeen kwam met de tijd ik ik kon vrijmaken voor het hardlopen, oei.
Op dat moment kun je je twee dingen gaan afvragen:
- Is het doel wel echt zo belangrijk voor mij?
- Is het doel dan eigenlijk wel zo reëel?
Voor mij waren de antwoorden op beide vragen in eerste instantie gewoon ja. Natuurlijk wil ik graag die halve marathon lopen en ik was ook nog steeds van mening dat het mogelijk was. Toch kwamen er wat meer nuances in toen ik wat beter en vooral eerlijker ging kijken naar deze twee vragen.
Nog een aantal vragen die ik mezelf heb gesteld en die uiteindelijk een duidelijker beeld gaven:
- Waarom wil ik dit eigenlijk?
(voor mij begon dit allemaal door een soort weddenschap met wat collega's)
- Wat zou ik er allemaal voor op willen geven?
(niet mijn relatie, niet het kanoën en stiekem ook niet tal van andere dingen waar ongemerkt veel tijd in gaat zitten.)
- Wat is nu eigenlijk het onderliggende (echte) doel?
(weer gaan hardlopen en in mei tijdens de Leiden marathon een afstand zonder grote problemen uitlopen)
Uiteindelijk heb ik besloten dat het lopen van de halve marathon in mei op zich niet het doel moet zijn. Het wordt erg lastig dit doel te behalen als ik daar niet de trainingsuren ik wil stoppen die waarschijnlijk noodzakelijk zijn. Hierdoor zou het innerlijke conflict blijven bestaan en dit staat de motivatie erg in de weg. Ik richt met nog steeds op de halve marathon maar als over een paar maanden blijkt dat dat toch niet haalbaar is heb ik daar op het moment vrede mee.
Ik ben gaan trainen met een vaste datum waarop ik het doel wil bereiken (16 mei), maar het de afstand die ik dan zal lopen nog opgelaten. Dit lijkt een wat softe benadering voor het zetten van een grote prestatie, maar op het moment is dit wel de benadering die het best bij mij past.
Situatie schets
Welkom op mijn blog over mijn gevecht.
Een maand of drie geleden heb ik besloten dat ik in mei een halve marathon wil lopen. Geen probleem zou je zeggen, maar zo simpel is dat natuurlijk niet. De laatste keer dat ik regelmatig liep was ongeveer 7 jaar geleden. Ondertussen was ik een flink aantal kilo's aangekomen en regelmatig sporten was er ook al een tijd niet van gekomen. Nu ben ik een echte vechter en deze niet-ideale begin situatie zou mij niet tegenhouden. Dus ben ik met goede moed begonnen aan deze uitdaging. Ik ben begonnen met hardlopen en ik ben ook bezig met afvallen.
Nu een maand of drie verder heb ik erg veel vorderingen gemaakt, maar ben ik ook problemen en extra uitdagingen tegengekomen.
Een maand of drie geleden heb ik besloten dat ik in mei een halve marathon wil lopen. Geen probleem zou je zeggen, maar zo simpel is dat natuurlijk niet. De laatste keer dat ik regelmatig liep was ongeveer 7 jaar geleden. Ondertussen was ik een flink aantal kilo's aangekomen en regelmatig sporten was er ook al een tijd niet van gekomen. Nu ben ik een echte vechter en deze niet-ideale begin situatie zou mij niet tegenhouden. Dus ben ik met goede moed begonnen aan deze uitdaging. Ik ben begonnen met hardlopen en ik ben ook bezig met afvallen.
Nu een maand of drie verder heb ik erg veel vorderingen gemaakt, maar ben ik ook problemen en extra uitdagingen tegengekomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)